Hartverwarmend aan de koude kant

Wissel van wacht. Moeke en vake genoten door de week van tijd voor tijd aan zee. Fietsen. Gewoon zitten op een bankje. Lekker uit eten. Wat inkopen doen voor een beestig leuke reis die in het najaar zal volgen. En dan inchecken bij een leuk hotel, Rosa! Voor diezelfde reis vond er in het Kursaal een zondag vol info plaats. Maar de kinderen (groot en klein) waren al onderweg naar Oostende. Dan bleven ze maar een paar dagen langer. Leuk samen in het appartementje, maar deze keer gekozen om apart-samen te genieten. Maar eigenlijk toch de hele tijd samen door gebracht. En ook heel leuk om eens te gaan neuzen in een andere vorm van gastvrijheid. Na enkele uurtjes in de file (en papa die bijna zijn stuur op at) was het weer heerlijk thuiskomen. En gelukkig was er nog genoeg zee, want nadat we afgelopen zomer een dam in de Ardennen gemaakt hadden, was onze 6-jarige een beetje ongerust of er nog genoeg water zou zijn in Oostende. Vrijdagavond smulden we heerlijk van afgehaalde pastalove van traiteur Piemonte, all time favorite, die met truffel! Dankjewel vake om een lekkere selectie te maken. Het verhaaltje in bed mét een nachtzoentje van vake en moeke is het beste slaaplekker-ritueel. Zaterdagochtend gingen we met ons gezinnetje ontbijten bij Lloyd aan het Wapenplein. Een leuke kinderhoek, een lekkere pumpkin spiced latte én broodje met een eitje en aïlo. Maar misschien net iets te zwaar voor in de ochtend? Eerder een aanrader voor een (alternatieve) lunch.

Hierna brachten we een bezoekje aan wijnhandel Douchy, die jammer genoeg uit het centrum zal trekken en enkel de groothandel zal openhouden wat verderop .Gelukkig blijft hij leveren aan de Pica Pica bijvoorbeeld, waar we regelmatig zelf van een goede selectie gaan genieten. Oh daar is Jay van bij Achiel! Even bij praten, leuk om hem op de bakfiets overal in de stad te zien én steeds met een hartelijke begroeting. Leuk om echt thuis in de stad te zijn. Met een (laatste) bananenmilkshake van Armen (maar binnenkort ein-de-lijk terug gebakken mosselen met zwarte look) liepen we vlug naar de overzetboot. De zon bracht diamanten op het waterdek. Onze vlogster Rosalie bracht verslag uit van al het prachtigs wat ze onderweg tegen kwam. Iets met de appel en de boom? Waar waren we? Ohja, op het Maritiem Plein in Oostende.

Waarom niet, voor de 4e keer deze zomer smullen van al het goud uit de korte keten dat De Cierk ons brengt. Rodenboach mét eigen handgepelde garnaaltjes. We beginnen het in onze vingers te krijgen. Recht trekken. Duwen en draaien. Dankjewel Willy. Daarna nog even bij Deschildre een bon voor omi en opi gaan halen, begin september is het grote braderie in de Petit Paris - wijk en jammer genoeg zijn we er dit jaar niet samen. Leuk als omi en opi bij de Streekproductenmarkt toch kunnen snoepen van een lekker plankje van ons, zo zijn we er toch op een of andere manier een beetje bij. De Lange Nelle riep ons nog een beetje verder de Oosteroever op. Hoe kregen we het voor elkaar? Ons moeke haar blote teentjes kusten het grote zandstrand!!! De zon had deze goudgele zandbak al heerlijk voorverwarmd. Het was er zalig vertoeven. En zoveel leuke dingen die we ontdekten. Schatten in en op het strand. De kleurrijke windvliegers omarmde ons als een regenboog. Ons Jetje haar hart maakt voortdurend sprongetjes om te turnen. Why walk when you can cartwheel? Het strand was 1 grote airtrack.

Een aperitiefje bovenop de zomerbar van Fort Napoleon voelde als het begin van de zomer. En iets met pollekes kussen om deze tijd samen te mogen door brengen (Dat zand tussen de tenen nam moeke er wel even bij.)

's Avonds met de zonsondergang nog heerlijk gaan dineren bij Bistro Bottarga. Maar de avond was nog jong, want 'weet je nog mama, dat cafeetje met die goede muziek van toen met Catho?' Inderdaad ons Rosalie herkende alle Like Me-klassiekers bij café De Klokke. De politie die het volume komt regelen, de wind die komt vanuit het 'ziegot' en enkele interessante types krijg je er gratis bij. Maar de lolly bij het drinken van de kindjes, en het glas wijn, wat een mini-flesje wijn blijkt te zijn én alle gouden platen maken van het bezoek een topavond! Zeker als er nog een Hollandse voetbalploeg binnen valt en de spits ons moeke in het vizier had. "Wil je met me me dansen?" Ze hield de boot af. Maar toen Wily zong over de zon in het hart, vloog ze toch recht en dansten ze zelfs tot op de straat. Ons Jetje vond het heerlijk om te zien. "Supergrappig", verbetert ze me. "Waarom?" "Omdat het ook echt supergrappig was, mama. Ik heb er zelfs een filmpje van." Oei, ssst - niet tegen moeke zeggen. Deze vrolijke bende zeiden ook dat ze ons mooi samen vonden. Ze hoopten later ook zo met de familie weg te kunnen gaan. We zagen er gelukkig uit. De warme en de koude kant. Ze hebben meteen geraden aan de knappe papa dat hij de vader van de dochter is. :-) "En hij is de koude kant". "Huh?" Weeral iets bijgeleerd over hoe zij de schoonfamilie noemen daar in de buurt van Eindhoven. "En mama, nu moet je schrijven, zei Pieter. Want zo heette die gekke jongen." We hebben er alleszins nog vaak hartelijk om gelachen.

Moeke en vake deden op zondag nog een gezellige uitstap naar Middelkerke, terwijl wij de stad nog indoken voor wat shopping voor het nieuwe schooljaar. We lieten ons door de kindjes verleiden om nog een terrasje te gaan doen bij 'de gekleurde stoeltjes'. Tapas bij La Siesta voor we huiswaarts gaan, is altijd een goed idee. "Oh mama, ik dacht dat ik een poes zag, maar toen zag ik het snaveltje." Die meeuwen toch. En die Juliette toch.

De agenda voor het najaar vult zich stilletjesaan. Heerlijk. De oktoberfoor. De wintersfeer. Met de warme of de koude kant. Als het maar samen is. We bluuven nog wat in het ziegat.

Herfst? Wat een takke zooi. Kom maar vlug naar het strand.